Hafefobia – objawy i leczenie lęku przed dotykiem

Czym jest hafefobia?

Istnieje wiele rodzajów fobii, które mogą pojawić się w dowolnym momencie twojego życia. Jedną z nich jest hafefobia, czyli lęk przed dotykiem. Wyobraź sobie, że, dotykając inną osobę, nawet najbliższego członka rodziny, odczuwasz niepokój. Mianem hafefobii określa się zaburzenia lękowe pojawiające się w momencie, kiedy musisz dotknąć kogoś innego lub kiedy ktoś dotyka cię.

Ciężko jest jednoznacznie określić, co powoduje zaburzenia lękowe związane z dotykiem, jednak wśród czynników wywołujących panikę zalicza się:

• uwarunkowania genetyczne,

• strach przed ubrudzeniem,

• zaburzenia natury seksualnej,

• złe doświadczenia z przeszłości.

Hafefobia może bardzo utrudniać codzienne życie, ponieważ nie zawsze da się przewidzieć zamiary drugiej osoby lub uniknąć przypadkowego dotknięcia. Często osoby dotknięte tą fobią wstydzą się, unikają kontaktów z drugim człowiekiem, nie wychodzą z domu, wycofują się z życia społecznego.

Hafefobia – objawy, na które warto zwrócić uwagę?Obserwując u siebie nietypowe objawy, warto zwrócić uwagę na fakt, że wiele osób nie toleruje dotykania przez obcych ludzi, w szczególności w miejscach publicznych, np. w tłumie czy na koncertach. To może powodować frustrację i niechęć. U osób, które cierpią na hafefobię, pojawiają się poniższe symptomy:

• uczucie silnego lęku,

• szybki oddech,

• przyspieszona praca serca,

• zawroty głowy,

• zwiększona potliwość.

Pojawiający się lęk może mieć różne nasilenie, od słabego do bardzo silnego, powodującego utratę przytomności. Dolegliwości mogą pojawić się w momencie dotknięcia przez obcą osobę lub konieczności dotknięcia innej osoby. Nie ma znaczenie stopień pokrewieństwa czy siła relacji. Hafefobię diagnozuje się, kiedy objawy występują przez minimum sześć miesięcy, a człowiek unika kontaktu z innymi w obawie przed przypadkowym dotknięciem.

Hafefobia a codzienne życie

Osoby dotknięte hafefobią starają się unikać kontaktów międzyludzkich, nie tylko z obcymi ludźmi, ale także z rodziną. Najbliższe otoczenie często nie zdaje sobie sprawy z tego, co to jest hafefobia. Lęk przed dotknięciem może być tak silny, że osobom dotkniętym tą fobią ciężko jest nawiązać głębsze relacje z drugim człowiekiem. Dotyk bowiem jest jednym ze sposobów okazania uczucia. Pacjenci z hafefobią mają problemy podczas zwykłych, codziennych czynności takich jak wyjście do sklepu, praca czy wizyta u lekarza.

Hafefobia dzieli się na kilka etapów. Niekiedy osoby nią dotknięte unikają jedynie obcych ludzi, a w stosunku do najbliższych nie wykazują niechęci podczas dotykania. Dzięki temu utrzymują kontakty z bliskim, nie wycofując się społecznie.

Leczenie hafefobii

Osoby cierpiące na lęk związany z dotykiem wykazują różne nasilenie objawów. Do najlżejszego etapu należy awersja do ludzi, a do najcięższego stadium można zaliczyć całkowitą izolację społeczną. Istnieje kilka sposobów leczenia hafefobii, jednak ich skuteczność w dużej mierze zależy od znalezienia przyczyny problemu. Najpopularniejsza jest psychoterapia, jednak jest to metoda długa i wymagająca wspólnej pracy z pacjentem. Wbrew pozorom często jest stosowana terapia grupowa. Uświadamia pacjentom, że nie są sami ze swoim problemem. Podczas leczenia można zastosować terapię ekspozycyjną, która polega na zmierzeniu się z trudnościami wywołującymi uczucie lęku. W tym przypadku terapeuta oswaja pacjenta z dotykiem. U osób, które wykazują silny lęk, można zastosować leczenie farmakologiczne.

Podczas terapii ważne jest, aby wraz z nasileniem się objawów hafefobii nie pojawiły się inne dolegliwości i choroby wywoływane odosobnieniem, jak np. depresja, myśli samobójcze, problemy z agresją czy samotność.

Cierpiąc na hafefobię, można również samodzielnie poprawić jakość życia. Istnieje kilka sposobów na oswojenie się z tym problemem. Najbardziej popularnym jest medytacja i joga. Pomagają one wyciszyć umysł i zachować spokój. Nauka prawidłowego oddychania jest bardzo pomocna w radzeniu sobie z wieloma fobiami. Dobrym pomysłem jest aktywność fizyczna, która umożliwia pracę z ciałem i oswojenie się z dolegliwościami.

Podczas prób normalnego funkcjonowania mogą pojawić się ataki lęku i paniki. Warto nauczyć się reagować, zanim pojawią się pierwsze objawy. Jeśli czujesz, że zbliża się atak wywołany dotykiem, spróbuj wziąć głęboki oddech i powoli wydmuchiwać nabrane powietrze, rozluźniając jednocześnie swoje mięśnie. Bardzo ważne jest pozytywne nastawienie.