Darmowe e-booki o zdrowiu od Welbi
  • Poradniki
  • Plany żywieniowe (diety)
  • Kompendia wiedzy
Sprawdź za darmo

Zaloguj się

Umów teleporadę
SeksZdrowie seksualne 2 min.

Hipolibidemia – co to jest? Przyczyny i sposoby leczenia oziębłości seksualnej

Olga Dąbska

30.07.2021

Aktualizacja: 03.10.2022

Hipolibidemia uważana jest za jedno z bardziej rozpowszechnionych zaburzeń seksualnych. To zespół obniżonego popędu płciowego. Charakteryzuje się bogatą panoramą przyczyn, które mogą być somatyczne, psychiczne, kulturowe lub partnerskie.


Wszyscy lekarze w jednym miejscu

Teleporada bez kolejek i dojazdów!

E-wizyta od 65 zł
hipolibidemia-jakie-sa-przyczyny-ozieblosci-seksualnej
pexels.com

Polecane

brak-ochoty-na-seks-jakie-sa-przyczyny-co-robic
Seks
1 min.
Brak ochoty na seks – z czego wynika i jak sobie z tym radzić?
19.05.2021
bol-piersi-przed-okresem-jakie-sa-przyczyny
Seks
1 min.
Ból piersi przed okresem - jakie są przyczyny?
24.01.2022
bol-plecow-przed-okresem-krzyza-kregoslupa
Seks
1 min.
Jak złagodzić ból pleców przed okresem?
03.06.2022
jak-zadowolic-faceta-jakie-sa-sposoby
Seks
1 min.
Recepta na udany seks, czyli jak zadowolić faceta
01.06.2022
Spis treści
  1. Hipolibidemia – co to znaczy?
  2. Hipolibidemia – rozpowszechnienie
  3. Jakie są przyczyny hipolibidemii?
  4. Kryteria rozpoznania hipolibidemii
  5. Hipolibidemia – jak można ją leczyć?

Hipolibidemia – co to znaczy?

Hipolibidemia określana jest inaczej jako zespół obniżonego popędu seksualnego, oziębłość seksualna, seksualna anoreksja. W przypadku gdy występuje u kobiet, spotkać się można też z nazwą „frygidność”. To zaburzenie seksualne, które charakteryzuje się przewlekłym albo nawracającym spadkiem, a niekiedy wręcz brakiem, potrzeby podejmowania aktywności seksualnej. Skrajna forma hipolibidemii jest rzadko spotykana. Jeśli zaburzenie przyjmuje tę postać, to z reguły dzieje się tak w początkowym okresie choroby.

Hipolibidemia może mieć charakter pierwotny lub wtórny. Dla pierwotnego typowe jest występowanie niskiego popędu płciowego od początku aktywności seksualnej. W przypadku typu wtórnego pojawia się on dopiero w określonym wieku – przez lata miało się udane życie seksualne, lecz po jakimś czasie uległo ono negatywnym zmianom. Typ wtórny jest częściej spotykany. Inną dysfunkcją seksualną, w której przebiegu występują zaburzenia w osiągnięciu orgazmu, jest anorgazmia.

Hipolibidemia – rozpowszechnienie

Hipolibidemia to obecnie jedno z najbardziej rozpowszechnionych dysfunkcji pożądania i podniecenia. Może rozwinąć się zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, choć jeszcze do niedawna uważano, że dotyczy wyłącznie kobiet. W skali świata szacuje się, że hipolibidemia występuje u 11–25% mężczyzn i 25–37% kobiet. Z kolei wśród polskiego społeczeństwa jej rozpowszechnienie przedstawia się następująco:

  • 10% osób w wieku do 24 lat,

  • około 67% kobiet powyżej 45 lat,

  • około 67% mężczyzn powyżej 60 lat.

Jakie są przyczyny hipolibidemii?

Wymienia się kilka kategorii czynników, które predysponują do rozwoju hipolibidemii. Są to:

  • czynniki biologiczne, takie jak: problemy hormonalne, problemy z utrzymaniem erekcji, uzależnienie od substancji psychoaktywnych, predyspozycje genetyczne, zmiany metaboliczne towarzyszące cukrzycy lub zaburzeniom tarczycy, choroby przewlekłe (np. nadciśnienie tętnicze, choroby serca, choroby nowotworowe), przyjmowanie niektórych leków (np. na nadciśnienie, psychotropowych, β-adrenolityków), zaburzenie stężenia neurotransmiterów (wzrost stężenia serotoniny obniża libido),

  • czynniki partnerskie, m.in.: negatywne nastawienie do partnera, nieatrakcyjność partnera, rutyna, konflikty, monotonia, rozczarowanie,

  • czynniki psychiczne, m.in.: zaburzenia afektywne (dystymia, depresja, mania), przewlekłe zmęczenie, zaburzenia identyfikacji z płcią, zaburzenia lękowe, stres, fobie seksualne, ambiwalentna postawa wobec seksualności, negatywne doświadczenia okresu dorastania, traumatyczne wydarzenia życiowe (fizyczne, seksualne, emocjonalne), negatywny obraz własnego ciała, brak prawidłowej wiedzy/edukacji seksualnej, zbytnie przywiązywanie wagi do wyglądu zewnętrznego,

  • czynniki kulturowe, takie jak: przesyt seksem, błędy w wychowaniu rodzinnym, rygoryzm religijny, restrykcje kulturowe, uzależnienie od pornografii, postawy życzeniowe wobec seksualności, stawianie zbyt wysokich wymagań, medialna walka płci, opieranie się presji kulturowej.

Kryteria rozpoznania hipolibidemii

DSM-V, czyli klasyfikacja zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, wymienia takie kryteria hipolibidemii, jak:

  • brak zainteresowania/podniecenia seksualnego przez pół roku, co przejawia się przynajmniej trzema formami z poniższych:

  • brak (zmniejszenie intensywności lub częstotliwości) aktywności seksualnej,

  • brak (zmniejszenie intensywności lub częstotliwości) myśli i fantazji seksualnych,

  • niereagowanie na inicjowaną przez partnera aktywność seksualną, ale i brak (zmniejszenie) własnej inicjatywy,

  • brak (zmniejszenie intensywności lub częstotliwości) odczuwania przyjemności seksualnej w więcej niż 75% kontaktów seksualnych,

  • wewnętrzne lub zewnętrzne bodźce erotyczne rzadko albo wcale nie wywołują zainteresowania/podniecenia seksualnego,

  • brak (zmniejszenie intensywności lub częstotliwości) niegenitalnych i genitalnych doznań w więcej niż 75% sytuacji;

  • dolegliwości odpowiadają za pojawienie się problemów interpersonalnych i dyskomfortu psychicznego.

Hipolibidemia – jak można ją leczyć?

W rozpoznaniu hipolibidemii duże znaczenie przypisuje się specjalnym kwestionariuszom służącym do oceny pożądania seksualnego. Jednym z częściej stosowanych jest skala Mell-Krat. Leczenie hipolibidemii powinno mieć charakter przyczynowy. W związku z tym nie ma jednej uniwersalnej metody terapii. Wybór leczenia zależy od przyczyny choroby. Wykorzystuje się w nim:

  • farmakoterapię – leki pobudzające seksualnie i oddziałujące na układ hormonalny. Przeczytaj też, jak zwiększyć testosteron u mężczyzn,

  • metody treningowe,

  • psychoterapię indywidualną lub małżeńską, np. psychoanalizę, terapię poznawczo-behawioralną,

  • wzbogacanie sztuki miłosnej. Dowiedz się, jak zwiększyć libido,

  • edukację psychoseksualną,

  • zażywanie naturalnych substancji uznawanych za afrodyzjaki, takich jak johimbina czy żeń-szeń.

Źródła
  1. G. Iniewicz, A. Strzelczak, Pożądanie w odpowiedzi – nowe spojrzenie na hipolibidemię u kobiet, „Psychiatria Polska” 2013, t. 47, nr 6, s. 1123–1132.
  2. Z. Lew-Starowicz, Zaburzenia seksualne w praktyce ogólnolekarskiej. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Poznań 2004, s. 78–80.
  3. Z. Zdrojewicz, Tajemniczy świat kobiecego orgazmu. Wydawnictwo Continuo, Wrocław 2016, s. 81.
Author Olga Dąbska picture

Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.

Internista, pediatra i inni specjaliści dostępni nawet w 1h

Umów teleporadę

Najchętniej czytane

jaki-jest-sklad-spermy-co-warto-o-niej-wiedziec
Seks
1 min.
Jaki jest skład spermy? Co warto o niej wiedzieć?
24.01.2022
krwawienia-miedzymiesiaczkowe-jakie-sa-przyczyny
Seks
1 min.
Krwawienia międzymiesiączkowe – na co wskazują i jakie są ich przyczyny?
02.06.2022
ile-zyja-plemniki-w-pochwie-co-warto-wiedziec
Seks
1 min.
Ile żyją plemniki w pochwie? Co warto wiedzieć?
24.01.2022
choroba-wdowia-zespol-kehrera-jakie-sa-objawy
Seks
2 min.
Choroba wdowia (Zespół Kehrera) - jakie są objawy?
27.07.2021
Popularne w kategorii Seks
progesteron-u-mezczyzn-jak-go-podniesc-lub-obnizyc
Seks
1 min.
Progesteron u mężczyzn - jak go podnieść lub obniżyć?
24.01.2022
  • Kontakt
  • Regulamin serwisu
  • Polityka prywatności

© 2023 Welbi. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Serwis welbi.pl ma charakter edukacyjny, nie stanowi i nie zastępuje porady lekarskiej. Redakcja serwisu dokłada wszelkich starań, aby informacje w nim zawarte były poprawne merytorycznie, jednakże decyzja dotycząca leczenia należy do lekarza. Redakcja i wydawca serwisu nie ponoszą odpowiedzialności wynikającej z zastosowania informacji zamieszczonych na stronach serwisu, który nie prowadzi działalności leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń zdrowotnych w rozumieniu art. 3 ust 1 ustawy o działalności leczniczej.