account-icon
Obliczanie ubezpieczenia
Umów teleporadę
Welbi
ZdrowieChoroby 1 min.
Zweryfikowane przez eksperta

Tasiemiec nieuzbrojony – objawy, drogi zakażenia, leczenie

Marta Wielgoszlek. Agnieszka Widera19.05.2021Aktualizacja: 30.09.2022

Tasiemiec nieuzbrojony to najdłuższy i najpopularniejszy tasiemiec występujący w Polsce. Wywołuje on chorobę nazywaną tasiemczycą, której towarzyszy szereg nieprzyjemnych objawów. Jak można zarazić się tasiemcem nieuzbrojonym i co zrobić, aby zminimalizować ryzyko zakażenia?


Tasiemiec nieuzbrojony to groźny dla organizmu pasożyt. Na szczęście zakażenie nim nie jest w Polsce częste. Ważne jednak, abyś wiedzieć, jak rozpoznać pierwsze symptomy jego obecności, zwłaszcza że łatwo pomylić je z innymi dolegliwościami. W ten sposób dowiesz się, kiedy należy udać się do lekarza.

tasiemiec-nieuzbrojony-jak-sie-mozna-zarazic
pixabay.com

Polecane

afta-w-gardle-jakie-sa-objawy-jak-wyglada-leczenie
Zdrowie
2 min.
Afta w gardle - jakie są objawy? Jak wygląda leczenie?
24.01.2022
czy-zwapnienie-kosci-mozna-wyleczyc
Zdrowie
1 min.
Czym jest zwapnienie kości? Przyczyny, objawy, leczenie
09.05.2022
grzybica-po-antybiotyku-jak-jej-uniknac-objawy
Zdrowie
1 min.
Jak uniknąć grzybicy po antybiotyku?
30.05.2022
jak-wyleczyc-zoladek-po-antybiotyku
Zdrowie
1 min.
Jak wyleczyć żołądek po antybiotyku i jak go chronić przed niekorzystnym działaniem antybiotykoterapii?
30.05.2022
Spis treści
  1. Czym jest tasiemiec nieuzbrojony? Budowa pasożyta
  2. Tasiemiec nieuzbrojony – objawy zakażenia
  3. Tasiemiec nieuzbrojony – jak można się zarazić pasożytem?
  4. Jak wykryć i zwalczyć tasiemca nieuzbrojonego?

Czym jest tasiemiec nieuzbrojony? Budowa pasożyta

Tasiemiec nieuzbrojony to popularny pasożyt z rodzaju tasiemców, który występuje w organizmie człowieka oraz bydła. Ma gruszkowatą główkę, a całe jego ciało liczy 1000–2000 proglotydów, czyli członów. Z tego względu tasiemiec jest bardzo długi: osiąga od 4 do nawet 12 m długości. Jego średnica to z kolei około 8–10 mm. Co istotne, żyje w jelitach swojego żywiciela, do których przytwierdza się czterema przyssawkami.

Pamiętaj, że w przypadku pasożyta, jakim jest tasiemiec nieuzbrojony, cykl rozwojowy obejmuje dwóch żywicieli: pośredniego (bydło) oraz ostatecznego (człowieka). Aby pasożyt się rozmnożył, musi więc przejść przez dwa przewody pokarmowe.

Tasiemiec nieuzbrojony – objawy zakażenia

Tasiemiec nieuzbrojony daje mało charakterystyczne objawy. Co więcej, zakażenie nim często przebiega zupełnie bezobjawowo – wiele osób orientuje się, że ma problem z tym pasożytem dopiero wtedy, gdy zauważy jego człony w swoim kale. Spośród ewentualnych symptomów możesz zaobserwować m.in.: ból brzucha, zaparcia, biegunkę, mdłości, wymioty, brak apetytu i napady kolki. Jak widzisz, obecność pasożyta bardzo łatwo pomylić z innymi schorzeniami. Objawy mogą wskazywać, że twoimi problemami są wyrostek robaczkowy, niedrożność przewodu pokarmowego czy zwykłe zatrucie.

W przypadku zakażenia tasiemcem nieuzbrojonym czasami pojawiają się też inne objawy. Mogą towarzyszyć ci ogólne osłabienie organizmu, pogorszone samopoczucie i nieuzasadnione chudnięcie. Wśród niepokojących symptomów znajdują się też: apatia lub nadpobudliwość, bóle mięśniowe i głowy, odwodnienie, alergie skórne (np. wysypka) oraz anemia. Dodatkowo u dzieci uwidoczniają się problemy z koncentracją oraz zaburzenia wzrostu i wagi. Nigdy nie lekceważ więc takich objawów, zwłaszcza jeśli utrzymują się przez dłuższy czas.

Tasiemiec nieuzbrojony – jak można się zarazić pasożytem?

W wypadku tasiemca nieuzbrojonego żywiciel pośredni jest głównym źródłem zakażenia. Możesz więc zarazić się poprzez spożycie surowego, niedosmażonego lub niedogotowanego mięsa wołowego, w którym znajdują się larwy. Przyczyną najczęściej jest więc zjedzenie tatara.

Skoro wiesz, jak można zarazić się tasiemcem nieuzbrojonym, przestrzegaj reguł, które pozwolą ci i twoim bliskim uniknąć takiej sytuacji. Przede wszystkim kupuj przebadane weterynaryjnie mięso, które pochodzi wyłącznie ze sprawdzonych i zaufanych źródeł – to gwarancja twojego zdrowia. Przygotowując posiłki na bazie wołowiny, zawsze się jej dokładnie przyjrzyj. Jeśli zauważysz na niej coś, co wygląda podobnie do pestek ogórka, prawdopodobnie są to larwy tasiemca nieuzbrojonego.

Postaraj się zrezygnować ze spożywania surowego mięsa, a przynajmniej ogranicz je do minimum. Jeśli lubisz hamburgery lub steki, decyduj się na średnio lub dobrze wysmażone mięso. Zadbaj też o higienę w kuchni i w całym domu – często myj ręce i zachęcaj do tego pozostałych domowników, również dzieci. Takie działania profilaktyczne sprawią, że tasiemiec nieuzbrojony nie będzie problemem ani dla ciebie, ani dla twoich bliskich.

Jak wykryć i zwalczyć tasiemca nieuzbrojonego?

Jeśli zauważysz u siebie lub u swojego dziecka niepokojące objawy, które mogą wskazywać na tasiemca nieuzbrojonego, bezwzględnie skonsultuj się z lekarzem. Specjalista zleci wykonanie stosownych badań. Aby stwierdzić obecność pasożyta, będziesz musiał oddać kilka próbek kału. Podczas analizy laboratoryjnej istnieje większa szansa na wykrycie jego członów i określenie ich morfologii, czyli stwierdzenie, jaki rodzaj tasiemca znajduje się w twoim organizmie.

Gdy badania wykażą, że twoim problemem jest tasiemiec nieuzbrojony, musisz rozpocząć leczenie pod okiem lekarza. Konieczne będzie odrobaczanie. W tym celu specjalista przepisze ci środki farmakologiczne. Najczęściej stosowanym lekiem jest prazykwantel. Alternatywę dla niego stanowi niklozamid, jednak przepisuje się go rzadziej ze względu na słabą dostępność. Dawka konkretnego leku zależy od masy twojego ciała, a także od rodzaju i wielkości pasożyta. Musisz przy tym przygotować się na długotrwałą terapię, ponieważ tylko ona gwarantuje całkowite wyeliminowanie tasiemca nieuzbrojonego.

Niektórzy stawiają na domowe sposoby walki z pasożytami. Zwolennicy takich metod zalecają spożywanie pestek dyni, picie kiszonych soków czy jedzenie czosnku, w którym znajduje się allicyna o działaniu przeciwrobaczym. Pamiętaj jednak, że takie naturalne środki nie pozwolą na pozbycie się tasiemca nieuzbrojonego. Możesz stosować je wyłącznie pomocniczo.

Źródła
  1. A. Deryło, Parazytologia i akaroentomologia medyczna, Warszawa 2002.
  2. J. Popielska, M. Marczyńska, Zakażenia pasożytnicze układu pokarmowego, „Standardy Medyczne. Pediatria” 2013.
Author Marta Wielgosz picture

Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.

Najchętniej czytane

gesty-sluz-w-ciazy-co-oznacza
Zdrowie
1 min.
Gęsty śluz w ciąży. Kiedy się pojawia i na co wskazuje?
09.05.2022
skurcz-w-stopie-jak-sie-go-pozbyc-co-robic
Zdrowie
1 min.
Skurcz w stopie - jak się go pozbyć? Co robić?
29.10.2021
uczulenie-na-plyn-do-plukania-jak-wyglada
Zdrowie
2 min.
Uczulenie na płyn do płukania - jak wygląda?
28.10.2021
aloes-na-rany-jak-go-stosowac-co-warto-wiedziec
Zdrowie
1 min.
Aloes na rany - jak go stosować? Co warto wiedzieć?
30.10.2021
Popularne w kategorii Zdrowie
karagen-co-to-jest-czy-jest-bezpieczny
Odżywianie
2 min.
Karagen – co to jest, gdzie jest stosowany i jaki ma wpływ na zdrowie?
17.05.2021
Prywatne ubezpieczenie zdrowotne
Prywatne ubezpieczenie zdrowotne
Pakiety medyczne
Konsultacja lekarska online
Alergolog onlineChirurg onlineDermatolog onlineDiabetolog onlineEndokrynolog onlineGastrolog online
arrow-link
Zobacz więcej

Kim jesteśmy

Artykuły o zdrowiu

ul. Topiel 12, 00-342, Warszawa
Redakcja WelbiSara Łątkowska - redaktor naczelnyredakcja@welbi.pl

© 2024 Welbi. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Regulamin serwisuPolityka prywatnościPolityka cookies

Social media

  • facebook logo
  • instagram logo

Serwis welbi.pl ma charakter edukacyjny, nie stanowi i nie zastępuje porady lekarskiej. Redakcja serwisu dokłada wszelkich starań, aby informacje w nim zawarte były poprawne merytorycznie, jednakże decyzja dotycząca leczenia należy do lekarza. Redakcja i wydawca serwisu nie ponoszą odpowiedzialności wynikającej z zastosowania informacji zamieszczonych na stronach serwisu, który nie prowadzi działalności leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń zdrowotnych w rozumieniu art. 3 ust 1 ustawy o działalności leczniczej.