Jak się leczy anginę ropną?
Angina, czyli ostre zapalenie błony śluzowej gardła i migdałków podniebiennych, jest jednym z najczęściej spotykanych ostrych schorzeń zapalnych górnych dróg oddechowych. Szczególną postacią jest angina ropna wywołana przez bakterie, w tym najczęściej paciorkowce beta-hemolizujące grupy A (Streptococcus pyogenes). Dowiedz się, jak wygląda leczenie anginy ropnej i jakie domowe rozwiązania przyniosą złagodzenie towarzyszących jej objawów.
Angina ropna – czy trzeba ją leczyć?
Pierwsze objawy anginy ropnej możesz zauważyć już w ciągu 3–4 dni od kontaktu z bakteriami, które ją wywołują. Przeważnie są to paciorkowce beta-hemolizujące grupy A (Streptococcus pyogenes). Choroba ta, mimo że z reguły ustępuje samoistnie w ciągu kilku dni, nie powinna być leczona na własną rękę. Nieleczona angina ropna wiąże się z szerzeniem zakażenia w społeczeństwie oraz z ryzykiem groźnych powikłań, w tym m.in. zapalenia zatok przynosowych, ucha środkowego, wyrostka sutkowatego, opon mózgowo-rdzeniowych. Kiedy podejrzewasz u siebie anginę ropną, zgłoś się do lekarza. Na konsultację udaj się do lekarza rodzinnego, laryngologa lub internisty. Na podstawie odpowiednich badań lekarz ustali najlepszy sposób leczenia anginy ropnej.
Angina ropna – jak ją leczyć? Likwidując przyczynę!
Anginę ropną leczy się antybiotykiem, ponieważ wywołują ją bakterie. W przypadku anginy wirusowej, która stanowi przeważającą większość przypadków zapalenia błony śluzowej gardła i migdałków podniebiennych, antybiotyki nie przyniosą rezultatu.
Leczeniem z wyboru jest podawanie penicyliny lub jej pochodnych. Cechą charakterystyczną paciorkowców beta-hemolizujących grupy A jest pełna wrażliwość na penicylinę. Oznacza to, że najlepszym lekiem na anginę ropną jest właśnie penicylina. Antybiotyk ten powinien być stosowany przez 10 dni, a skrócenie antybiotykoterapii zmniejsza prawdopodobieństwo usunięcia paciorkowca z organizmu i zwiększa ryzyko nawrotu choroby. Stosowna jest penicylina fenoksymetylowa, która może mieć postać doustną (fenoksymetylopenicylina) lub domięśniową (benzylopenicylina benzatynowa). W przypadku uczulenia na ten antybiotyk lekarz zaproponuje cefalosporyny o wąskim spektrum działania, ewentualnie w razie nadwrażliwości typu natychmiastowego – makrolidy i klindamycynę. Przed podaniem tych antybiotyków specjalista powinien ocenić wrażliwość patogenu na nie, przeprowadzając wymaz z gardła z antybiogramem. Wówczas leczenie może zostać odłożone w czasie na 24‒48 godzin (celem oczekiwania na wynik badania).
Antybiotykami, jakie nie poradzą sobie w leczeniu anginy ropnej, są kotrimoksazol (trimetoprim z sulfametoksazolem), tetracykliny czy fluorochinolony z uwagi na ich oporność. W infekcji o etiologii bakteryjnej zastosowanie antybiotykoterapii skraca okres zakaźności do 24 godzin po ustąpieniu objawów.
Jak leczyć anginę ropną? Zwalczanie objawów
Uzupełnieniem antybiotykoterapii w anginie ropnej jest podawanie leków, które łagodzą objawy towarzyszące tej chorobie. Jednym z pierwszych objawów pojawiającym się przy anginie jest znacznie podwyższona temperatura ciała. Lekarz zaleci podawanie leków przeciwgorączkowych – ibuprofenu bądź paracetamolu. Z uwagi na działanie przeciwbólowe tych środków złagodzą one również występujący w anginie silny ból gardła.
Eksperci zalecają na bolące gardło też środki o miejscowym działaniu znieczulającym, przeciwzapalnym i odkażającym. Preparaty te mogą mieć postać płynu do płukania gardła, aerozolu i tabletek do ssania. W ich składzie znajdziesz zwłaszcza lidokainę, cholinę, chlorchinaldol, chlorheksydynę, benzydaminę, benzokainę i mentol. Mniejszym pacjentom można podawać lizaki na gardło nawilżające podrażnioną i suchą błonę śluzową. W przypadku silnego, utrudniającego przełykanie bólu gardła, lekarz może także zalecić jednorazowe przyjęcie deksametazonu.
Z uwagi na duże osłabienie organizmu bezwzględnie wskazane jest leżenie w łóżku. Taki odpoczynek powinien trwać przynajmniej do ustąpienia gorączki. Co więcej, chory powinien być izolowany w domu przez pierwsze 24 godziny antybiotykoterapii.
Angina ropna – jak leczyć się domowymi sposobami?
Pamiętaj, że ważnym elementem leczenia infekcji gardła jest dieta. Eksperci zalecają przyjmowanie posiłków o letniej temperaturze, w formie płynnej lub półpłynnej. Postaw na kaszki, grysiki, budynie, gotowane i przetarte owoce. Jedząc w ten sposób, nie podrażnisz obolałego gardła. Pamiętaj też o nawadnianiu organizmu. Przyjmuj średnio 30 ml płynów na 1 kg masy ciała. Wskazana jest zwłaszcza niegazowana woda mineralna w pokojowej temperaturze. Możesz też pić ziołowe herbaty lub niesłodzone, świeżo wyciskane soki warzywne i owocowe. Nawadnianie jest szczególnie istotne przy wysokiej gorączce, obfitym poceniu i wymiotach. Unikaj ostrych przypraw, alkoholu, bardzo zimnych i gorących posiłków oraz dań tłustych i ciężkostrawnych. Dowiedz się więcej, co jeść przy anginie. Sprawdź, co jest wskazane, a z czego lepiej zrezygnować.
Na ból gardła przy anginie skuteczne są też napary/płukanki na bazie ziół. Szczególnie polecane są:
korzeń prawoślazu,
szałwia pospolita,
aronia,
porost islandzki,
lipa,
dzika róża.
Na bolące gardło sprawdzi się sok z malin, syrop z cebuli i miodu czy mleko z masłem i czosnkiem. Możesz się wspomagać również płukankami z dodatkiem wody utlenionej lub sody oczyszczonej. Zadbaj o odpowiednią wilgotność powietrza w pomieszczeniach, co wpłynie korzystnie na chore, suche i podrażnione gardło. Zakup nawilżacz powietrza albo postaw na domowe sposoby – naczynie z wodą w okolicy grzejnika.
Dowiedz się, jakim chorobom poza anginą towarzyszyć może biały nalot na gardle.
- J. Kaczmarek, Anginy – rozpoznawanie, różnicowanie, leczenie i powikłania, „Przewodnik Lekarza” 2002, t. 5, nr 10, s. 130–132.
- A. Syryło, Zapalenie migdałków podniebiennych, „Alergoprofil” 2009, t. 5, nr 1, s. 11–15.
- B. Zielnik-Jurkiewicz, Choroby laryngologiczne u dzieci, Medical Tribune Polska, Warszawa 2020.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.