Problemy z przełykaniem śliny – możliwe przyczyny
Problemy z przełykaniem śliny mogą wynikać z działania wielu czynników. U dzieci często świadczą o niedojrzałości przełyku i przewodu pokarmowego. U dorosłych mogą być objawem choroby.
![problemy-z-przelykaniem-sliny-przyczyny-leczenie](https://images.ctfassets.net/skltjd930ae2/MY2EKcaWQCk8zJFZd4v0j/7445801951479684836621b265cc1e17/problemy-z-przelykaniem-sliny-przyczyny-leczenie.jpg?w=1920&h=1233&fl=progressive&q=90&fm=jpg)
Polecane
![skurcz-w-stopie-jak-sie-go-pozbyc-co-robic](https://images.ctfassets.net/skltjd930ae2/33mCqMZB3MqILUDawGiuIe/060a9e5834b5e1de3e2295f8f01bd047/skurcz-w-stopie-jak-sie-go-pozbyc-co-robic.jpg?w=250&h=250&fl=progressive&q=50&fm=jpg&fit=thumb)
![oslabienie-po-antybiotyku-jakie-sa-objawy](https://images.ctfassets.net/skltjd930ae2/1FYj6Wm9tRiny5VwWoT0O3/2dbd1ea6b188f560bc9667f883ad7134/oslabienie-po-antybiotyku-jakie-sa-objawy.jpg?w=250&h=250&fl=progressive&q=50&fm=jpg&fit=thumb)
![czy-zwapnienie-kosci-mozna-wyleczyc](https://images.ctfassets.net/skltjd930ae2/2kNflIFfT12NNh4h8qU5q2/6b0d8d6ed9b55c3ed0f850789827c13b/czy-zwapnienie-kosci-mozna-wyleczyc.jpeg?w=250&h=250&fl=progressive&q=50&fm=jpg&fit=thumb)
![nadmierna-potliwosc-glowy-jakie-sa-przyczyny](https://images.ctfassets.net/skltjd930ae2/5YfD85wnmeHQKUcUl7id84/819a9bc413f65cf23a8b11a0967f027c/nadmierna-potliwosc-glowy-jakie-sa-przyczyny.jpg?w=250&h=250&fl=progressive&q=50&fm=jpg&fit=thumb)
Dysfagia – przyczyny problemu z przełykaniem
Dysfagia jest zaburzeniem mogącym dotyczyć przełykania śliny, płynów i pokarmów. Do rozwoju dysfunkcji prowadzą zaburzenia czynnościowe lub anatomiczne układu pokarmowego, powstałe na skutek chorób i dysfunkcji organizmu.
Czynniki miejscowe zaburzające pracę gardła i prowadzące do rozwoju dysfagii:
stany zapalne w obrębie gardła i jamy ustnej – zapalenie migdałków, ostre wirusowe lub grzybicze infekcje gardła, obrzęk i zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, grzybica gardła, ropnie okołomigdałkowe,
zalegające w gardle ciało obce,
stany po zabiegach chirurgicznych krtani, gardła, zębów,
powiększenie węzłów chłonnych,
powiększenie gruczołu tarczycy.
Zaburzenia nerwowo-mięśniowe:
zaburzenia i choroby układu nerwowego – stany zwyrodnieniowe, pląsawica Huntingtona, choroba Parkinsona, uszkodzenie nerwów twarzy,
porażenie lub choroby mózgu,
stwardnienie zanikowe boczne lub rozsiane,
dystrofia mięśniowa,
mimowolne skurcze mięśni przełyku.
Choroby ogólnoustrojowe:
nieustabilizowana cukrzyca typu 2,
refluks żołądkowo-przełykowy,
zespół Guillaina i Barrego,
sarkoidoza,
miastenia,
błonica.
U niemowląt i małych dzieci dysfagia najczęściej wynika z niedojrzałości układu pokarmowego i braku umiejętności połykania pokarmu i płynów. Jeśli dysfunkcja przebiega wraz z obrzękiem gardła i białym nalotem na jego ścianie, najpewniej jest objawem anginy. Dysfagia u dzieci może pojawić się również po zabiegu wycinania migdałków jako skutek przejściowego obrzęku gardła.
Objawy dysfagii
Osoba cierpiąca na dysfagię odczuwa przeszkodę w gardle, uniemożliwiającą przełknięcie płynów, śliny lub pokarmu. Podczas próby połknięcia mogą pojawić się kaszel, krztuszenie się i kichanie. Próba spożycia płynu często powoduje wylewanie się treści przez nos. Dodatkowo chory odczuwa pieczenie gardła.
Diagnostyka i leczenie dysfagii
Pojawienie się objawów dysfagii wymaga pilnej konsultacji z lekarzem w celu wykluczenia poważnych chorób i ich powikłań. W większości przypadków nie stanowi zagrożenia życia i jest objawem infekcji gardła. Podjęcie leczenia choroby powodującej dysfunkcję umożliwia jej ustąpienie. Nieleczona dysfagia prowadzi do wielu powikłań i konsekwencji zdrowotnych, m.in.: niedożywienia, odwodnienia, zachłystowego zapalenia płuc. Dysfunkcja uniemożliwia ponadto skuteczne leczenie innych chorób z powodu niemożności przeprowadzenia farmakoterapii. U pacjentów z chorobą Parkinsona często prowadzi do zgonu.
Rozpoznanie choroby o podłożu zaburzeń pracy układu nerwowego jest trudne ze względu na złożoność przyczyn. Jednak przeprowadzenie pełnej diagnostyki i podjęcie leczenia czynników powodujących dysfagię skutecznie eliminuje dysfunkcję. Terapia jest złożona i polega na wprowadzeniu zmian w stylu życia pacjenta. Konieczne jest wdrożenie rehabilitacji, a w początkowym okresie leczenia również modyfikacja diety ułatwiająca połykanie pokarmów.
Rozpoznanie dysfagii przebiega na podstawie wywiadu z pacjentem, zgłaszanych dolegliwości, a także obserwacji objawów, takich jak: osłabienie ruchomości języka i podniebienia, krztuszenie się, trudności w swobodnym kaszlu, zaburzenia ruchów podniebiennych, niedożywienie, odwodnienie. Badaniem diagnostycznym ułatwiającym lekarzowi ocenę odruchu połykania jest RTG z kontrastem i endoskopia przełyku. Innym krokiem w diagnostyce dysfagii jest badanie za pomocą nasofaryngoskopu. Urządzenie pozwala na ocenę pracy górnych dróg oddechowych i górnego odcinka przewodu pokarmowego. Otrzymane wyniki ułatwiają dobór najlepszych metod rehabilitacji pacjenta, a nawet przeprowadzenie efektywnej modyfikacji diety. Rokowania dysfagii zależą od nasilenia zaburzenia, a także czynników sprawczych. Lekka postać dysfunkcji umożliwia powrót pacjenta do diety doustnej i całkowite wyzdrowienie. Ciężka postać zaburzenia wymusza przejście chorego na żywienie dojelitowe.
- E. Gowin, W. Horst-Sikorska, Leczenie zapalenia gardła bez antybiotyku – czy to możliwe?, „Farmacja Współczesna”, 2012, 5, s. 83–89.
- B. Kalicki i in., Ból gardła – kiedy leczenie objawowe jest niewystarczające, „Pediatria Medycyna Rodzinna”, 2012, 8(2), s. 107–110.
- N. Madetko i in., Dysfagia ustno-gardłowa w zaburzeniach ruchowych, „Polski Przegląd Neurologiczny”, 2018, 14(2), s. 105–111.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.