Do jakiego lekarza z neuropatią cukrzycową?

Na czym polega neuropatia cukrzycowa?

Neuropatia cukrzycowa oznacza uszkodzenie obwodowego układu nerwowego w efekcie obciążenia organizmu cukrzycą. Etiologia problemu jest złożona i wieloczynnikowa, ale na patomechanizm choroby składają się dwa dominujące czynniki. Jednym z nich jest podwyższone stężenie glukozy we krwi, czyli hiperglikemia. W efekcie jej trwania dochodzi do zaburzeń przemian metabolicznych różnego rodzaju, np. stresu oksydacyjnego i powstawania wolnych rodników, co wpływa na pogorszenie się funkcji komórek nerwowych. Drugi mechanizm powstawania neuropatii cukrzycowej związany jest z obecnością zmian patologicznych w obrębie naczyń krwionośnych nerwów. W wyniku wzrostu lepkości krwi oraz spadku ilości dostarczanego tlenu do komórek nerwowych dochodzi do zmniejszenia miejscowego przepływu krwi i obniżenia wymiany gazowej, co skutkuje m.in. powstawaniem ognisk niedokrwiennych.

Istnieje kilka podziałów neuropatii cukrzycowej w zależności od dynamiki procesu, umiejscowienia dolegliwości oraz stopnia zajęcia poszczególnych części obwodowego układu nerwowego. Neurologiczny przebieg choroby może stanowić wskazówkę, do jakiego lekarza z neuropatią cukrzycową się zgłosić. Jednak pamiętaj, że objawy, takie jak parestezje, zaburzenia autonomiczne czy osłabienie siły mięśniowej, są powszechnymi dolegliwościami w przebiegu wielu różnorodnych chorób przewlekłych i ostrych stanów także o innej etiologii. Chcąc szybko się skonsultować z lekarzem, w razie wątpliwości skorzystaj z e-porady z wybranym specjalistą.

Do jakiego lekarza z neuropatią cukrzycową?

Neuropatia cukrzycowa może mieć postać subkliniczną. Nie powoduje ona objawów subiektywnych, ale podstawą do jej rozpoznania są nieprawidłowości w badaniach przedmiotowych i testach dodatkowych. Innym typem choroby może być neuropatia cukrzycowa kliniczna, czyli objawowa. Obejmuje ona: uogólnioną neuropatię somatyczną, neuropatię autonomiczną i neuropatię ogniskową. Każda z nich charakteryzuje się innym przebiegiem.

Uogólniona neuropatia somatyczna

Stanowi najpowszechniejszy rodzaj neuropatii cukrzycowej i dotyczy aż 40% chorych. Ujawnia się w fazie zaawansowanych zmian morfologicznych w nerwach, wywołując w dystalnych odcinkach kończyn charakterystyczne „skarpetkowo-rękawiczkowe” zaburzenia czucia. Poza tym osłabieniu ulega czucie wibracji, ułożenia i dotyku. Obserwuje się też osłabienie odruchów głębokich. Zaburzenia propriocepcji w konsekwencji wpływają na pewność i jakość chodu. Do jakiego lekarza iść z neuropatią cukrzycową tego typu? Bezcenna będzie pomoc neurologiczna, ale w realizacji planu leczenia istotne są konsultacje z fizjoterapeutą, którego zadaniem jest m.in.: usprawnienie przepływu impulsów elektrycznych w układzie nerwowym, zatrzymanie postępu zaników mięśniowych i praca nad odbudową siły oraz sprężystości układu ruchu, a także poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowej.

Neuropatia ogniskowa

Początek objawów jest nagły, a przebieg zwykle asymetryczny. Może dotyczyć nerwów czaszkowych, tułowia lub nerwów obwodowych. W zależności od zajętych gałęzi możesz doświadczać różnorodnych objawów, np. ze strony nerwu okoruchowego obserwuje się zaburzenia ruchomości i ból gałki ocznej, podwójne widzenie, opadanie powieki. Do jakiego lekarza iść z neuropatią cukrzycową tego typu? Oprócz konsultacji neurologicznych ważne mogą być spotkania z okulistą. Choroba, jaką jest neuropatia ogniskowa, bywa też związana z zaburzeniami naczyniowymi, wynikającymi z ucisku nerwu, np. piszczelowego czy strzałkowego. Podobne dolegliwości, jakich możesz wówczas doświadczyć, powoduje rwa kulszowa. Do jakiego lekarza udać się wówczas? Poproś o poradę lekarza rodzinnego, który po analizie zebranych od Ciebie informacji i wstępnych testach funkcjonalnych zdecyduje, jakim badaniom i konsultacjom musisz się poddać, aby rozpocząć leczenie.

Neuropatia autonomiczna

Może dotyczyć każdego organu zaopatrywanego przez włókna autonomiczne. To szeroki zakres uszkodzeń, do których diagnostyki oprócz neurologa niezbędnych może być wielu specjalistów, np.: kardiolog, gastrolog, pulmonolog, urolog, nefrolog czy seksuolog. Występują bowiem wówczas problemy:

• sercowo-naczyniowe, w tym: ortostatyczne spadki ciśnienia, tachykardia spoczynkowa, bezbólowy zawał serca czy zmiany pracy serca widoczne w badaniu EKG;

• żołądkowo-jelitowe, w tym: zaburzenia koordynacji ruchowej przełyku, upośledzenie perystaltyki żołądka, kurcz odźwiernika, zaburzenia pasażu jelitowego, zaburzenia odbytniczo-odbytowe, zaburzenia kurczliwości pęcherzyka żółciowego;

• moczowo-płciowe, w tym: zaburzenia pęcherza moczowego (trudności w odczuwaniu jego wypełnienia, zmiany w charakterze mikcji), impotencja, zaburzenia ejakulacji, zmniejszona wilgotność pochwy, dyspareunia;

• oddechowe, w tym: bezdechy senne (sprawdź też, kiedy udać się do lekarza w przypadku infekcji górnych dróg oddechowych);

• termoregulacyjne, w tym zaburzenia wydzielania potu i naczynioruchowe.