Uczulenie na psa – przyczyny, objawy i sposoby radzenia sobie z alergią
Alergia na psa może rozwinąć się w każdym wieku, także po kontakcie z tzw. rasą nieuczulającą. Może wystąpić reakcja ze strony układu oddechowego, skóry i oczu. Objawy można łagodzić samodzielnie lub skorzystać z zaleceń lekarskich.
Polecane
Co jest przyczyną uczulenia na psa?
Liczba osób, które obserwują u siebie objawy uczulenia, rośnie z roku na rok. Alergia na kota czy psa jest skutkiem ograniczonej ekspozycji na drobnoustroje chorobotwórcze oraz pojawienia się w otoczeniu większej ilości substancji potencjalnie uczulających.
Jeśli mieszkasz z psem, wówczas każdego dnia oddziałuje na Twój organizm aż 28 różnych alergenów. Znaczenie kliniczne ma pięć spośród nich: Can f 1, Can f 2, Can f 3, Can f 4, Can f 5. Są one obecne przede wszystkim w złuszczonym naskórku i ślinie psa, a ponadto występują w łoju, moczu i surowicy zwierzęcia. Ich większe stężenie charakteryzuje samce (szczególnie niewykastrowane).
Cząsteczki białek Can f 1‒5 przenikają przez drogi oddechowe do wnętrza organizmu, co u osób uczulonych wywołuje nieprawidłową reakcję immunologiczną, która objawiają się m.in. wystąpieniem alergii skórnej.
Alergia na psa – objawy
Głównym nośnikiem alergenów psa jest sierść (choć ona sama nie jest uczulająca), która z łatwością unosi się w powietrzu, przedostając do dróg oddechowych. Stanowi również główny składnik kurzu domowego. Na każdy jego gram przypada ponad 10 000 ɲg alergenów, które wywołują u osoby uczulonej:
nieżyt nosa,
astmę oskrzelową,
zmiany skórne i w tkance podskórnej,
zapalenie spojówek.
Ekspozycja na działanie alergenu większego Can f 1 może w skrajnych przypadkach wywołać pokrzywkę na skórze, obrzęk naczynioruchowy, a nawet zagrażający życiu wstrząs anafilaktyczny. Ponadto, jeśli wystąpią trudności w oddychaniu, co może świadczyć o opuchnięciu przewodu górnych dróg oddechowych, konieczne jest natychmiastowe skontaktowanie się z pogotowiem i podaniem osobie uczulonej adrenaliny.
Uczulenie na psa u dzieci
Alergia na psa u dziecka jest szczególnie niebezpieczna w przypadku zdiagnozowanej astmy oskrzelowej i przewlekłego nieżytu nosa. W takim przypadku reakcja immunologiczna organizmu jest bardziej nasilona niż u dzieci bez zdiagnozowanych chorób towarzyszących.
Warto jednak, by pies przebywał w otoczeniu dziecka (zarówno w okresie płodowym, jak i po urodzeniu), ponieważ maluchy, które mieszkają z tymi zwierzętami, są mniej czułe na ich alergeny. Zapobiega to również w pewnym stopniu rozwojowi astmy atopowej. Jeśli jednak niemowlę ma zdiagnozowaną astmę nieatopową, wówczas obecność psa może nasilić objawy choroby. Ponadto uczulenie na sierść psa u niemowlaka może doprowadzić do tzw. świszczącego oddechu w pierwszym roku życia dziecka.
Żaden rodzic (nawet samemu będąc alergikiem) nie jest w stanie przewidzieć reakcji obronnej organizmu swego dziecka po kontakcie z białkiem Can f 1‒5. Niezbędna jest więc obserwacja malucha i reakcji jego organizmu na działanie alergenu.
Jak radzić sobie z objawami alergii na psa?
Alergeny Can f 1-5 występują u każdego psa. Nieprawdą jest więc twierdzenie, że istnieją rasy nieuczulające. Warto jednak pamiętać, że niektóre psy mają mniejszą tendencję do łojotoku i wolniej złuszcza się u nich naskórek. W efekcie tego również mniej alergenów osadza się na ich sierści.
Alergia na psa – jak sobie radzić domowymi sposobami?
Domowe sposoby radzenia sobie z objawami uczulenia na psa mają charakter doraźny i nie służą wyleczeniu dolegliwości, lecz wyłącznie złagodzeniu niekorzystnego wpływu alergenów na organizm.
Podstawową jest utrzymanie czystości otoczenia. Jeśli doskwiera Ci nieżyt nosa i zapalenie spojówek, usuń dywany z podłóg i zrezygnuj z mebli tapicerowanych. Podczas regularnego odkurzania używaj odkurzacza ze sprawnym filtrem powietrza. Warto również, by w Twoim domu znalazł się oczyszczacz powietrza.
Nie bez znaczenia jest również higiena. Regularnie myj ręce po zabawie z psem, a zwierzę kąp minimum dwa razy w tygodniu.
Możesz spotkać się ze stwierdzeniem o przeciwuczuleniowym wpływie wapnia (zwanego potocznie wapnem na alergię). Niestety, nie jest on skuteczny. Jeśli natomiast stosujesz już leki łagodzące objawy alergii na sierść psa, wapń może zaburzyć ich wchłanianie.
Alergia na psa – odczulanie
Skutecznymi metodami walki z uczuleniem na sierść psa jest stosowanie przepisanych przez lekarza preparatów i medykamentów oraz immunoterapia. Potwierdzenie alergii otrzymasz po wykonaniu testu skórnego lub badania in vitro. W większości przypadków wystarczające jest regularne stosowanie leków antyhistaminowych, kropli steroidowych do nosa i nawilżających kropli do oczu.
Osoby, które nie mają psa w domu, stosują miejscowe leki antyhistaminowe o szybkim działaniu. Natomiast przed kontaktem z osobą posiadającą w domu zwierzę lekarz zwykle zaleca wprowadzenie medykamentów II generacji oraz kromonów o działaniu miejscowym.
Jeśli jednak masz w domu psa, wówczas farmakoterapia będzie bezcelowa. Rozważ w takiej sytuacji odczulanie. Polega ono na podawaniu szczepionki przez okres kilku lat w regularnych odstępach. Początkowo wynoszą one kilka tygodni, a z czasem zostają wydłużone do kilku miesięcy.
- A. Krauze i in., Alergia na zwierzęta, „Alergoprofil” 2011, nr, 7(1), s. 16–23.
- N. Ukleja-Sokołowska, Z. Bartuzi, Nowoczesna diagnostyka alergii na psa i kota, „Alergia Astma Immunologia” 2016, nr 21(2), s. 81–87.
- A. J. Sybilski, Czy pozbywać się zwierząt po rozpoznaniu alergii?,„Medycyna po Dyplomie” 2016, nr 3, s. 12–18.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.
Najchętniej czytane
