Czym jest waginoplastyka? Jak wygląda zabieg plastyki pochwy?

Czym jest waginoplastyka? Kto ją wykonuje?

Waginoplastyka, czyli plastyka pochwy, to zabieg chirurgiczny, który poprawia estetykę i funkcjonowanie pochwy. Zabieg ma na celu przywrócenie pierwotnego stanu pochwy poprzez jej uelastycznienie i zwężenie lub rekonstrukcję tkanek ją otaczających i poprawę pracy aparatu mięśniowego dna miednicy. Warto wspomnieć, że istnieje wiele zabiegów z ginekologii estetycznej, które są mniej inwazyjne (np. laser).

Motywacjami do zabiegu mogą być aspekty medyczne lub chęć czerpania większej przyjemności ze zbliżeń seksualnych, jeżeli przez zmiany zachodzące w okolicach intymnych satysfakcja z seksu się obniżyła. Poszerzenie pochwy, spowodowane rozciągnięciem mięśni okrężnych, może powodować nawracające infekcje intymne, infekcje dróg moczowych, a nawet nietrzymanie moczu.

Plastyka pochwy to procedura z zakresu ginekologii estetycznej, wykonywana przez ginekologów-położników z odpowiednim doświadczeniem w tego typu zabiegach lub przez specjalistów chirurgii plastycznej. Jeżeli zastanawiasz się nad taką procedurą, skonsultuj się z ginekologiem, który oceni wskazania do niej.

Jakie są wskazania i przeciwwskazania do waginoplastyki?

Najczęściej zabieg plastyki pochwy i często krocza jest wykonywany u pacjentek, które doznały urazu miejsc intymnych podczas trudnego porodu. Nacięcie czy pęknięcie krocza z następowym chirurgicznym zaopatrzeniem rany czy porody zabiegowe lub przebycie wielu porodów drogami natury zwiększają ryzyko rozluźnienia aparatu mięśniowego pochwy, a w konsekwencji prowadzą do jej wiotkości, powiększenia wejścia i obniżenia krocza. Na plastykę pochwy często decydują się pacjentki z otyłością, dźwigające znaczne ciężary w pracy, gdyż zwiększona masa ciała i podnoszenie ciężkich przedmiotów zmniejszają elastyczność pochwy. Waginoplastyka jest wykonywana również u pacjentek z wadami pochwy, takimi jak przegroda pochwy. 

Upływający czas i menopauzalne wahania stężeń hormonów płciowych mają wpływ na zmiany wyglądu i funkcjonalności narządu rodnego. Dochodzi wtedy do rozciągnięcia pochwy, atrofii, czyli zaburzeń budowy śluzówki wyściełającej pochwę, co powoduje odczuwanie suchości i pieczenie. Menopauzie i zmianom przez nią wywołanym często towarzyszy zmniejszenie popędu seksualnego, trudność w osiągnięciu orgazmu i odczuwanie mniejszej przyjemności ze stosunków seksualnych. Waginoplastyka jest procedurą zalecaną w powyższych problemach. 

Plastyka pochwy pomoże pacjentkom ze schorzeniami mięśni dna miednicy, takimi jak: osłabienie, wypadanie narządu rodnego, wysiłkowe nietrzymanie moczu i dyspareunia. Zmiany w obrębie okolic intymnych mogą mieć przyczynę w chorobach tkanki łącznej (np. w zespołach Marfana lub Ehlersa-Danlosa) i w przebytym leczeniem onkologicznym, np. w radioterapii.

Przeciwwskazaniami do zabiegu są: ciąża, zły ogólny stan zdrowia, nowotwór, infekcja w miejscu operowanym, zaburzenia krzepnięcia krwi. Zabiegu nie wykonuje się podczas miesiączki, ponieważ utrudnia ona dbanie o higienę, zwiększa ryzyko infekcji i trudnego gojenia się rany.

Przygotowanie do plastyki pochwy

Zaleca się, by zabieg wykonywać najpóźniej 10 dni przed wystąpieniem miesiączki, najlepiej zaraz po zakończeniu krwawienia miesięcznego. Przed waginoplastyką pacjentka powinna mieć wykonane badania kontrolne, takie jak: grupa krwi, morfologia, hemostaza, kreatynina, elektrolity (sód, potas), TSH. Należy wykonać badanie cytologiczne, jeśli pacjentka nie miała wykonywanej cytologii w ciągu ostatnich 12 miesięcy przed planowaną plastyką pochwy. Wykonuje się również wymaz z pochwy z oznaczeniem antybiogramu. Jak przed każdą operacją, kobieta powinna przeprowadzić badania wykluczające HIV, HCV i HBV lub zaszczepić się przeciwko zakażeniu HBV. Jeżeli pacjentka przyjmuje leki przeciwkrzepliwe na bazie aspiryny, należy je odstawić tydzień przed zabiegiem.

Na czym polega plastyka pochwy?

Zabieg plastyki pochwy jest przeprowadzany po kwalifikacji, którą poprzedza zebranie szczegółowego wywiadu i badanie ginekologiczne. Lekarz przed rozpoczęciem procedury rozmawia z kobietą, pyta o jej oczekiwania i przedstawia możliwości, jakie daje waginoplastyka. Jeżeli pacjentka decyduje się na operację, a chirurg nie widzi przeciwwskazań, ustalany jest termin zabiegu, a lekarz wydaje zalecenia przedzabiegowe. Zabieg wykonywany jest jedynie u pełnoletnich kobiet, można go przeprowadzić już 6 tygodni po porodzie.

Pacjentka jest przyjmowana do szpitala na jeden dzień, a sam zabieg trwa około 90–120 minut w znieczuleniu ogólnym. Podczas waginoplastyki chirurg dokonuje nacięcia śluzówki tylnej, a czasami i przedniej ściany pochwy, usuwa nadmiar tkanek i zaopatruje nacięcie szwami rozpuszczalnymi, których nie trzeba ściągać po zagojeniu rany. Jednocześnie można przeprowadzić plastykę krocza, czyli perineoplastykę, jeżeli procedura ma szansę poprawić jakość życia. Pacjentka pozostaje na oddziale celem obserwacji przez kolejne 24 godziny. 

Ryzyko wystąpienia powikłań nie jest duże, jeżeli zabieg jest wykonywany przez doświadczonego chirurga. Należy mieć na uwadze, że każda procedura zabiegowa wiąże się z możliwością wystąpienia powikłań. Po waginoplastyce mogą pojawić się komplikacje, takie jak: infekcja, zaburzenia czucia, krwiak, powstanie przetok między pochwą a sąsiadującymi tkankami, a nawet ponowne rozluźnienie się mięśni ścian pochwy.

Zalecenia po zabiegu waginoplastyki

Rekonwalescencja trwa około 2 miesięcy. Przez pierwsze 6 tygodni nie powinno się odbywać stosunków seksualnych, dźwigać ciężkich przedmiotów, uprawiać wymagających wysiłku sportów, korzystać z sauny i basenów. Po 7 dniach zwykle odbywa się wizyta kontrolna. Bardzo ważne jest dbanie o higienę krocza. Ranę należy przemywać kilka razy dziennie Octeniseptem, stosować preparat Tantum Rosa oraz robić okłady z lodu.