Źródła witaminy K. Co warto jeść?

Jak witamina K wpływa na organizm?

Witamina K jest jednym ze związków rozpuszczalnych w tłuszczach. Pełni ważną funkcję w organizmie – bierze udział w procesie krzepnięcia krwi, jednak to niejedyne jej zadanie. Witamina K wraz z witaminą D3 bierze udział w metabolizmie tkanki kostnej, zmniejszając ryzyko zwapnień naczyń krwionośnych. Często jest zalecana ich łączna suplementacja. Stosuj także dobrze przyswajalne źródła wapnia, w szczególności jeśli grozi Ci osteoporoza.

Witamina K wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwgrzybicze, antybakteryjne, a także przeciwbólowe. Jest istotnym związkiem w profilaktyce choroby Alzheimera, a także pozytywnie wpływa na komórki nerwowe u osób po wylewach. Trwają badania, które sugerują, że witamina K ma działanie przeciwnowotworowe. Pomaga ona zahamować wzrost komórek nowotworowych, a także ma możliwość ich niszczenia. 

Objawy niedoboru witaminy K

U zdrowych osób niedobór witaminy K występuje rzadko, ponieważ powszechnie znajduje się ona w pożywieniu. Ponadto jest ona syntezowana w jelicie grubym przez niektóre rodzaje bakterii w nim bytujące. Jednak pamiętaj, że awitaminoza jest groźna, dlatego należy jej zapobiegać. Do niedoboru tej witaminy najczęściej dochodzi w przebiegu różnych chorób, w szczególności schorzeń wątroby lub nowotworów. Niebezpieczne mogą być również niedożywienie, długotrwała antybiotykoterapia czy zaburzenia wchłaniania. W przypadku niedoborów witaminy K można zauważyć wiele zmian w funkcjonowaniu organizmu. Mogą pojawić się:

• zaburzenia krzepliwości krwi, objawiające się przedłużającymi się krwawieniami, powolnym gojeniem się ran, pojawianiem się sińców,

• zaburzenia pracy jelit,

• krwiomocz,

• zwiększone krwawienia podczas menstruacji,

• krwawienie z błon śluzowych,

• częste biegunki,

• spadek odporności i zwiększona podatność na infekcje.

Długotrwałe niedobory witaminy K mogą przyczyniać się do rozwoju osteoporozy, anemii, zwapnienia naczyń krwionośnych, zaburzeń krzepliwości krwi, a nawet do żółtaczki i uszkodzeń wątroby. O właściwą podaż tej witaminy powinny zadbać kobiety w ciąży oraz karmiące piersią, ponieważ jej niedobór u niemowląt może być niebezpieczny. Brak witaminy K jest przyczyną choroby krwotocznej noworodków. W mleku matki nie ma wystarczającej ilości tej witaminy, dlatego noworodkom do 6 godzin po urodzeniu jest podawana ona domięśniowo. 

Kto jest narażony na niedobór witaminy K?

Niedobór witaminy K nie jest powszechny, jednak niektórzy mogą być na niego narażeni. Brakom witaminy sprzyja przedłużająca się antybiotykoterapia, a także przyjmowanie leków przeciwdrgawkowych oraz takich, które obniżają wchłanianie tłuszczów. Niektóre z chorób mogą również upośledzać wchłanianie witaminy K. Należą do nich: zapalenie trzustki, niewydolność wątroby, zespół krótkiego jelita czy choroba Leśniewskiego-Crohna. Na braki są także narażeni chorzy z mukowiscydozą. Ponadto witamina K może źle wchłaniać się u chorujących na celiakię czy cholestazę.

Gdzie można znaleźć witaminę K?

Witaminę K można znaleźć w wielu produktach spożywczych. Najwięcej znajduje się jej w produktach pochodzenia roślinnego. Bogatym źródłem są zielone warzywa, zawierające dużo chlorofilu. Witamina K jest obecna w:

• brokułach, 

• jarmużu, 

• szpinaku, 

• szparagach,

• brukselce. 

Duże ilości znajdują się w różnych rodzajach sałat, np. w rzymskiej, endywii i sałacie lodowej. To niejedyne źródła witaminy K. Chcąc ją dostarczyć do swojego organizmu, należy spożywać:

• brzoskwinie, 

• truskawki, 

• ziemniaki, 

• karczochy, 

• marchew, 

• bób, 

• ogórki. 

Witaminę K zawierają również: orzechy, produkty zbożowe, daktyle, kasza bulgur i topinambur. Spożywając mięso wołowe, jaja, mleko i przetwory mleczne, również można dostarczyć swojemu organizmowi tę witaminę, jednak nie w tak dużej ilości, jak w przypadku warzyw i owoców. Warto sięgać po te świeże, ponieważ zawierają wiele innych cennych witamin i minerałów, jak witamina E, żelazo czy potas.

Jeden z rodzajów witaminy K – witamina K2 – ma pochodzenie naturalne. Jest ona wytwarzana w jelitach w wyniku fermentacji bakteryjnej przez bakterie Bacillus licheniformis. Zapewnia to znaczną część dobowego zapotrzebowania na ten związek.