Umów teleporadę
Welbi
ZdrowieChoroby 1 min.
Zweryfikowane przez eksperta

Ropień odbytu – przyczyny powstawania, objawy, sposoby leczenia

Olga Dąbskalek. Agnieszka Żędzian15.03.2022Aktualizacja: 11.03.2024

Ropień odbytu określany jest też ropniem okołoodbytniczym. To zbiór ropy w okolicy odbytu. Istnieje wiele potencjalnych czynników jego powstania, a najczęstszy to infekcja w kryptach odbytowych. Ropień wymaga leczenia chirurgicznego. Dowiedz się, jakie są jego objawy i jak jest rozpoznawany.


ropien-odbytu-czym-smarowac
pexels

Polecane

ugryzienie-biedronki-jak-wyglada-jak-leczyc
Zdrowie
1 min.
Ugryzienie biedronki – jak je rozpoznać? Czy może zagrażać zdrowiu?
02.06.2022
bable-po-oparzeniu-po-ilu-dniach-znikaja-czym-smarowac
Zdrowie
1 min.
Bąble po oparzeniu - po ilu dniach znikają? Czym smarować?
30.07.2021
skurcze-szyi-jakie-sa-przyczyny-co-robic
Zdrowie
2 min.
Skurcze szyi - jakie są przyczyny? Co robić?
24.01.2022
swedzace-uszy-w-srodku-na-zewnatrz-u-dziecka
Zdrowie
2 min.
Swędzące uszy - w środku, na zewnątrz, u dziecka
24.01.2022
Spis treści
  1. Co to jest ropień odbytu?
  2. Jakie są przyczyny powstania ropni odbytu?
  3. Ropień odbytu – objawy
  4. Na czym polega rozpoznanie ropnia odbytu?
  5. Ropień okołoodbytniczy – jak można go leczyć?

Co to jest ropień odbytu?

Ropień odbytu nazywany jest również ropniem okołoodbytniczym. Najogólniej przedstawić go można jako zgromadzenie ropy, umiejscowione w okolicy okołoodbytniczej. Częstymi czynnikami patogennymi, odpowiedzialnymi za rozwój ropni w okolicy odbytu, są: Escherichia coli, Proteus vulgaris, Staphylococcus aureus. Część z nich to bakterie jelitowe, czyli wchodzące w skład naturalnej mikroflory jelit. Ropień odbytu obok ropnia skórnego jest jednym z częściej występujących.

W zależności od lokalizacji wymienia się takie główne rodzaje ropni odbytu:

  • ropień podśluzówkowy, zwany też podskórnym,

  • ropień międzyzwieraczowy (stanowi największy odsetek przypadków ropnia w okolicy odbytu),

  • ropień ischiorektalny, zwany też kulszowo-odbytniczym,

  • ropień pelwirektalny, zwany też miedniczo-odbytniczym

Jakie są przyczyny powstania ropni odbytu?

Wśród potencjalnych przyczyn powstawania ropni okołoodbytniczych znajdują się:

  • rozwijająca się infekcja w kryptach odbytowych,

  • zespół obniżonej odporności w przebiegu zakażenia wirusem HIV,

  • nieswoiste zapalenia jelit (choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego),

  • inne przyczyny obniżonej odporności (immunosupresja, chemioterapia),

  • radioterapia,

  • choroby nowotworowe,

  • urazy, obecność ciała obcego,

  • choroby wywołane przez bakterie (np. gruźlica, promienica, kiła),

  • choroby infekcyjne, toczące się w miednicy (zapalenie uchyłków, wyrostka robaczkowego, narządu rodnego)

Ropień odbytu – objawy

Ropień odbytu zawsze daje objawy. Najczęściej występującymi dolegliwościami są: wyczuwalne zgrubienie, ból (nasilający się podczas defekacji i zmiany pozycji ciała), pieczenie, świąd okolicy odbytu. Skóra w tym miejscu jest zaczerwieniona i ucieplona. Chorzy unikają oddawania stolca z obawy przed bólem. Z odbytu wydzielać się może zawartość śluzowo-ropna z domieszką krwi. Nierzadko pojawiają się zaburzenia oddawania moczu (bolesność, częstomocz, ostre zatrzymanie mikcji). Poza tym występującemu ropniowi przy odbycie towarzyszą objawy typowe dla infekcji: podwyższona temperatura ciała, pogorszenie stanu ogólnego, osłabienie.

Na czym polega rozpoznanie ropnia odbytu?

Rozpoznanie tzw. niskich ropni odbytu (poniżej linii grzebieniastej) jest zdecydowanie prostsze niż tzw. wysokich ropni odbytu (powyżej linii grzebieniastej). W przypadku tych pierwszych do postawienia diagnozy zazwyczaj wystarczające jest dokładnie przeprowadzone badanie podmiotowe, czyli wywiad i badanie fizykalne, ukierunkowane na ocenę ropnia i towarzyszących mu objawów. W przypadku wysokich ropni odbytu takie postępowanie bywa niewystarczające. Wykonuje się wówczas badanie ultrasonograficzne transrektalne, czyli USG przezodbytnicze. Jeżeli rozpoznanie jest niepewne, zleca się rezonans magnetyczny lub tomografię komputerową. Niekiedy konieczne jest przeprowadzenie badań w znieczuleniu.

Diagnozowaniem ropni odbytu zajmuje się proktolog. Oczekiwanie w kolejce do tego specjalisty wcale nie musi być długie, jeśli wybierzesz prywatne ubezpieczenie zdrowotne, którego ofertę możesz zamówić na Welbi. W ramach pakietu OCHRONA COMPLEX od 119 zł miesięcznie przygotowanego przez TU Zdrowie zyskujesz dostęp nie tylko do proktologa, ale także do lekarzy 28 innych specjalizacji. Konsultacja specjalistyczna odbędzie się w ciągu 3 dni roboczych. W ramach miesięcznej składki wybranego pakietu Polisy Zdrowie Welbi możesz:

  • wykonać różnego rodzaju badania diagnostyczne, w pakiecie OCHRONA COMPLEX to aż 142 badań laboratoryjnych, 74 obrazowych i 5 czynnościowych, w tym m.in. badanie mykologiczne z posiewem ropy czy posiew ropy,

  • poddać się niewielkim zabiegom ambulatoryjnym, takim jak nacięcie ropnia,

  • zrobić profilaktyczny przegląd zdrowia raz na rok, który w przypadku kobiet obejmuje wizytę u ginekologa, badanie cytologiczne i USG piersi lub mammografię, a w przypadku mężczyzn konsultację kardiologiczną, lipidogram i EKG..

Z usług medycznych w ramach wybranego przez siebie pakietu Polisy Zdrowie Welbi możesz skorzystać w jednej z blisko 3500 placówek medycznych w całej Polsce.Zamów ofertę na Welbi i dowiedz się więcej!

Ropień okołoodbytniczy – jak można go leczyć?

Leczenie ropnia odbytu jest konieczne, a wręcz pilne. Choroba ta wiąże się bowiem z niebezpiecznymi powikłaniami. Szacuje się, że w mniej więcej 40% przypadków ropień okołoodbytniczy powoduje powstanie przetoki odbytu. Poza tym może predysponować do przewlekłej choroby proktologicznej i ropowicy miednicy mniejszej. Nieopróżniony ropień odbytu lub nie w pełni ewakuowana ropa stają się podłożem do komplikacji septycznych (zakażenia krwi bakteriami), a te stanowią bezpośrednie zagrożenie życia.

Leczenie ropnia przy odbycie ma charakter zabiegowy. Operacja polega na otwarciu zmiany i drenażu. W warunkach ambulatoryjnych z zastosowaniem miejscowego znieczulenia leczone mogą zostać podskórne, płytkie ropnie. Pozostałe zmiany powinny być leczone w warunkach bloku operacyjnego, w znieczuleniu przewodowym lub ogólnym. Takie postępowanie dotyczy zwłaszcza osób z obniżoną odpornością.

Ropnie odbytu powinno się drenować w szerokim, owalnym nacięciu. Niewskazane jest zszywanie rany. Powinno dojść do jej samodzielnego zagojenia z uwagi na mniejsze ryzyko rozwoju ropnia wtórnego. Wspomagającą rolę dla leczenia zabiegowego odgrywa zachowawcze. Chorym zaleca się dietę taką, jak przy zespole jelita drażliwego. W razie silnych dolegliwości bólowych stosuje się środki przeciwbólowe, w wypadku podwyższonej temperatury – leki przeciwgorączkowe, a na zaparcia zaleca się środki zmiękczające stolec.

Większość osób po nacięciu ropnia nie wymaga pełnej antybiotykoterapii. Zazwyczaj stosowana jest dawka profilaktyczna leków przeciwbakteryjnych. Pełną antybiotykoterapię wprowadza się w przypadku osób z rozległym stanem zapalnym okolicznych tkanek, chorobami obniżającymi odporność czy z wadą zastawkową serca. Jednakże wskazane jest pobranie ropy do badania bakteriologicznego. W przypadku niepomyślnego przebiegu pooperacyjnego i pojawienia się powikłań septycznych wprowadzona szybko antybiotykoterapia zgodna z posiewem decyduje o pomyślności postępowania.

W prawidłowym gojeniu ropnia okołoodbytniczego istotne miejsce zajmuje przestrzeganie zasad higieny osobistej i stosowanie się do zaleceń pozabiegowych. Bardzo ważne jest systematyczne zmienianie opatrunków. W ciągu pierwszych dni należy to robić dwa razy dziennie, ranę powinno się przepłukać i wymienić setony. W ten sposób rana będzie się stopniowo zamykała. Szybkie jej zamknięcie może predysponować do nawrotu ropnia.

Źródła
  1. K. Bielecki, Ropień odbytu jako problem kliniczny ostrodyżurowy, „Postępy Nauk Medycznych” 2014, t. XXVII, nr 8, s. 563–568.
  2. K. Bielecki, A. Dziki, Proktologia, PZWL, Warszawa 2000.
  3. M. Kołodziejczak, P. Ciesielski, Ropień odbytu – choroba błaha czy poważna?, „Nowa Medycyna” 2019, nr 1, s. 20–27.
  4. W. Noszczyk, Chirurgia. Repetytorium, PZWL, Warszawa 2009.
Author Olga Dąbska picture

Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.

Najchętniej czytane

aloes-na-rany-jak-go-stosowac-co-warto-wiedziec
Zdrowie
1 min.
Aloes na rany - jak go stosować? Co warto wiedzieć?
30.10.2021
oklady-z-zywokostu-na-stawy-ostrogi-jak-zrobic
Zdrowie
2 min.
Okłady z żywokostu - na stawy, ostrogi. Jak zrobić?
24.01.2022
jak-dziala-woda-z-octem-jablkowym-pita-na-czczo
Zdrowie
2 min.
Jak działa woda z octem jabłkowym pita na czczo?
24.01.2022
Wysypka po antybiotyku
Zdrowie
1 min.
Wysypka po antybiotyku – domowe sposoby
03.06.2022
Popularne w kategorii Zdrowie
Wysypka po antybiotyku
Zdrowie
1 min.
Wysypka po antybiotyku – domowe sposoby
03.06.2022
Konsultacja lekarska online
Konsultacja lekarska online
Alergolog onlineChirurg onlineDermatolog onlineDiabetolog onlineEndokrynolog onlineGastrolog online
arrow-link
Zobacz więcej

Artykuły o zdrowiu

ul. Topiel 12, 00-342, Warszawa
Redakcja WelbiSara Łątkowska - redaktor naczelnyredakcja@welbi.pl

© 2024 Welbi. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Regulamin serwisuPolityka prywatnościPolityka cookies

Social media

  • facebook logo
  • instagram logo

Serwis welbi.pl ma charakter edukacyjny, nie stanowi i nie zastępuje porady lekarskiej. Redakcja serwisu dokłada wszelkich starań, aby informacje w nim zawarte były poprawne merytorycznie, jednakże decyzja dotycząca leczenia należy do lekarza. Redakcja i wydawca serwisu nie ponoszą odpowiedzialności wynikającej z zastosowania informacji zamieszczonych na stronach serwisu, który nie prowadzi działalności leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń zdrowotnych w rozumieniu art. 3 ust 1 ustawy o działalności leczniczej.