Grzybica skóry głowy - co ją powoduje? Objawy i domowe sposoby
Grzybicę skóry głowy wywołują różne grzyby, najczęściej dermatofity. Można się nią zarazić od drugiego człowieka, również poprzez używane przez niego przedmioty. Choroba występuje zwłaszcza wśród osób w wieku przedpokwitaniowym, czyli na etapie poprzedzającym dojrzewanie płciowe.
Grzybica skóry głowy powinna być skonsultowana z dermatologiem. Specjalista wdroży odpowiednie leczenie, które można wspomagać naturalnymi sposobami. Wiele domowych rozwiązań na grzybicę wykorzystuje zioła, czosnek, aloes. Ważna jest też higiena, by ograniczyć rozprzestrzenianie zakażenia na inne osoby. Sprawdź, jakie są rodzaje grzybicy głowy i co sprzyja rozwojowi tej choroby.
Grzybica skóry głowy - co ją wywołuje?
Grzybica skóry głowy to choroba powodowana przez infekcję grzybiczą. Głównymi czynnikami odpowiedzialnymi za jej wystąpienie są takie grzyby chorobotwórcze, jak: Trichophyton violaceum, Microsporum audouinii, Trichophyton schoenleinii, Trichophyton tonsurans, Trichophyton verrucosum, Microsporum canis. Na zakażenie nimi jesteś narażony zwłaszcza poprzez bezpośredni kontakt z chorą osobą, ale możliwa jest też pośrednia droga zakażenia w wyniku używania tych samych przyborów do pielęgnacji włosów, ręczników, a nawet przedmiotów codziennego użytku. Sam kontakt z czynnikiem wywołującym grzybicę skóry głowy jest jednak niewystarczający do jej powstania. Konieczne okazuje się naruszenie bariery ochronnej, czyli uszkodzenie skóry, osłabienie organizmu, zaburzenie pracy układu odpornościowego, wskutek czego organizm nie jest w stanie bronić się przed grzybami.
Co sprzyja powstawaniu grzybicy na głowie?
Do rozwoju grzybicy na głowie mogą predysponować następujące czynniki:
środowiskowe, m.in.: korzystanie z basenów, niewłaściwa pielęgnacja, wysoka temperatura i wilgotność powietrza;
miejscowe, m.in.: zaburzenia ukrwienia, suchość skóry, urazy, nadmierna potliwość;
ogólnoustrojowe, m.in.: antybiotykoterapia, radioterapia, chemioterapia, cukrzyca, niedoczynność tarczycy, niedożywienie.
Rodzaje grzybicy skóry głowy i ich objawy
Grzybica na głowie może przybrać jedną z trzech postaci, różniących się objawami. Jak rozpoznać, która to postać? Oto krótka charakterystyka każdej z nich:
grzybica strzygąca skóry głowy - w jej przebiegu pojawia się niewielki stan zapalny skóry i złuszczanie naskórka. Włosy stają się łamliwe, przez co dochodzi do ich przerzedzenia. Ta grzybica na głowie ma dwie odmiany - powierzchowną i głęboką. Pierwsza ma łagodniejszy przebieg, a w drugiej wokół mieszków włosowych pojawiają się zmiany zawierające ropę, silny świąd skóry, rumień;
grzybica drobnozarodnikowa skóry głowy - typowe są dla niej pojedyncze, okrągłe, złuszczające ogniska zapalne. Charakterystyczne jest ich umiejscowienie - pojawiają się w okolicy potylicznej i skroniowej. Poza tym włosy łatwo się łamią i otacza je biało-szara pochewka;
woszczynowa grzybica głowy - charakteryzuje się występowaniem wokół mieszków włosowych szaro-żółtych tarczek woszczynowych (powstają ze zrogowaciałych komórek naskórka), które są kolonią grzyba i powodują bliznowacenie. W wyniku bliznowacenia utracone włosy nie odrastają. Zmiany skórne łatwo ulegają zakażeniu przez bakterie. Po czym poznasz, że do niego doszło? Twoją uwagę powinien zwrócić zapach skóry głowy, który przypomina mysi mocz. Wtórnemu zakażeniu towarzyszy zazwyczaj gorączka.
Grzybica skóry głowy - jak ją leczyć?
Podstawą jest terapia ustalona przez specjalistę. Z grzybicą głowy udaj się do dermatologa. Lekarz zaleci odpowiednie środki. Wspomagającą rolę wobec fachowego postępowania odgrywają domowe sposoby na grzybicę głowy. Z pomocą w walce z tą uciążliwą dolegliwością przychodzą zioła na włosy. Pomogą płukanki z roślin o działaniu przeciwgrzybiczym, takich jak kwiaty nagietka, koszyczki rumianku, kora dębu, liście podbiału, ziele tymianku, liście szałwii. Przy grzybicy owłosionej skóry głowy warto sięgnąć też po olejek rumiankowy, miętowy, z oregano, z drzewa herbacianego.
Działanie przeciwgrzybicze wykazuje aloes. Możesz go wykorzystać na wiele sposobów, w tym m.in. spożywać w formie soku, miąższ wcierać w zmienioną chorobowo skórę głowy lub dodawać do samodzielnie wykonywanych maseczek. Wybieraj też gotowe kosmetyki mające aloes w składzie. To naturalny antybiotyk, który hamuje rozwój grzybów, bakterii i wirusów. Podczas leczenia grzybicy skóry głowy ważne jest częste odkażanie ognisk choroby, mycie grzebieni i szczotek, pranie czapek, zmienianie pościeli i ręczników.
Inne domowe sposoby na grzybicę skóry głowy
Łatwo dostępnym produktem wspierającym walkę z grzybicą skóry głowy jest czosnek, który wspomaga pracę układu odpornościowego i działa przeciwgrzybiczo. Wprowadź go do swojej diety, ale i stosuj bezpośrednio na zmiany. W tym celu sporządź mieszankę ze zmielonych 5 ząbków czosnku, 6 liści rozmarynu, 125 ml soku z cytryny. Składniki gotuj przez około 10 minut, a po lekkim przestygnięciu nałóż na skórę głowy na kilka minut i zmyj dużą ilością wody.
Objawy grzybicy skóry głowy mogą złagodnieć dzięki miksturze powstałej z połączenia 1 szklanki gorącej wody i 1 łyżki sody oczyszczonej. Wodorowęglan sodu usuwa martwe komórki nask órka, zwalcza świąd i jest świetnym środkiem przeciwgrzybiczym. Z pomocą przychodzi też ocet jabłkowy, który skutecznie zabija bakterie i grzyby. Wystarczy, że wymieszasz 1 szklankę ciepłej wody i ¼ szklanki octu. Z miksturami postępuj tak samo jak w przypadku mieszanki czosnkowej.
- A. Galęba, B. Bajurna, Grzybica skóry owłosionej, „Pielęgniarstwo Polskie” 2014, t. 51, nr 1, s. 49-53.
- S. Jabłońska, T. Chorzelski, Choroby skóry, PZWL, Warszawa 1994, s. 72-91.
- A. Goździalska, J. Jaśkiewicz, Stan skóry wykładnikiem stanu zdrowia, Oficyna Wydawnicza AFM, Kraków 2012, s. 65–73.
- D. Trzmiel, A. Lis-Święty, B. Bergler-Czop, Klinika zakażeń grzybiczych skóry i jej przydatków w praktyce lekarza rodzinnego – problem ciągle aktualny, „Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu” 2011, t. 17, nr 4, s. 212–217.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.