Sepsa – przyczyny, objawy i leczenie

Sepsa – co to jest?

Sepsa, inaczej posocznica, jest poważnym stanem chorobowym, który może być wynikiem infekcji bakteryjnej lub wirusowej. Układ odpornościowy organizmu reaguje w nim na infekcję, ale w sposób szkodliwy dla ciała. Zamiast ją zwalczać, wyzwala reakcję zapalną, która może prowadzić do uszkodzenia narządów i zaburzeń funkcjonowania organizmu.

Sepsa może mieć różne przyczyny, włącznie z zakażeniami dróg oddechowych, układu moczowego lub skóry. Najczęściej występuje u osób o osłabionej odporności, u chorych na cukrzycę, z chorobami autoimmunologicznymi lub u pacjentów po operacjach. 

Wbrew pozorom, to bakterie pozaszpitalne najczęściej rozwijają sepsę, a prym wiodą meningokoki, czyli bakterie zwane również dwoinkami zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.

W razie podejrzenia sepsy ważne jest, aby jak najszybciej działać i skonsultować się z lekarzem oraz poddać się odpowiedniemu badaniu diagnostycznemu. Dzięki szybkiej diagnozie i właściwemu leczeniu można skutecznie zwalczyć sepsę i zapobiec jej powikłaniom.

Objawy sepsy

Posocznica jest stanem poważnym, jednak może być trudna do zdiagnozowania ze względu na zróżnicowane objawy. Niektóre z najczęstszych objawów sepsy to:

• gorączka lub hipotermia (obniżenie temperatury ciała),

• przyspieszony oddech,

• szybki rytm serca,

• spadek ciśnienia krwi,

• zmiany w zachowaniu lub poziomie świadomości,

• zwiększone pocenie się,

• bóle mięśni i stawów,

• trudności w oddychaniu,

• zmiany skórne, takie jak wybroczyny lub zaczerwienienie.

Objawy sepsy mogą występować pojedynczo lub w połączeniu z innymi objawami. Jeśli podejrzewasz sepsę, jak najszybciej skonsultuj się z lekarzem i poddaj się badaniom diagnostycznym. Jeśli Twój stan jest ciężki, wezwij pomoc medyczną (zadzwoń pod 112 lub 999).

Skąd bierze się sepsa?

Sepsa bierze się z infekcji bakteryjnych lub wirusowych, które rozwijają się w organizmie. Do najczęściej występujących źródeł infekcji należą:

• zakażenia dróg moczowych,

• infekcje płuc,

• infekcje skóry – bakterie Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes oraz Pseudomonas aeruginosa są najczęstszymi przyczynami infekcji skóry, które mogą prowadzić do sepsy w przypadku braku właściwego leczenia,

• infekcje układu pokarmowego – bakterie Salmonella, Campylobacter oraz Shigella są najczęstszymi źródłami infekcji układu pokarmowego,

• infekcje krwi.

Ludzie z obniżoną odpornością, w tym seniorzy, noworodki, pacjenci po operacjach i chorzy na choroby autoimmunologiczne, są bardziej narażeni na sepsę. Innymi czynnikami ryzyka są przewlekłe choroby, takie jak cukrzyca czy choroby nerek, oraz stosowanie immunosupresyjnych leków (obniżających odporność).

Sepsa u dziecka. Co warto o niej wiedzieć?

Czym jest urosepsa?

Urosepsa to rodzaj sepsy, która rozwija się w wyniku zakażenia układu moczowego. Choroba ta stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia, dlatego ważne jest, aby szybko rozpoznać jej objawy i rozpocząć właściwe leczenie.

Urosepsa rozwija się najczęściej w wyniku nieleczonej infekcji dróg moczowych, takiej jak zapalenie pęcherza czy nerek. Bakterie zakażające układ moczowy mogą przedostać się do krwiobiegu, powodując infekcję w całym organizmie.

Objawy urosepsy są podobne do objawów innych rodzajów sepsy. W początkowej fazie choroby występują: gorączka, dreszcze, osłabienie oraz bóle mięśniowe. W kolejnych etapach dochodzi do przyspieszenia bicia serca, oddech staje się szybki, a ciśnienie krwi spada. Nieleczona urosepsa może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak niewydolność narządowa czy wstrząs septyczny.

Leczenie urosepsy polega na podawaniu antybiotyków, które zwalczają bakterie wywołujące chorobę. W każdym przypadku urosepsy konieczne jest leczenie w szpitalu, gdzie pacjent otrzymuje leki i płyny dożylnie oraz jest pod stałą obserwacją personelu medycznego.

Sepsa – rokowanie

Rokowanie dla osoby chorej na sepsę zależy od wielu czynników, takich jak: wiek, stan zdrowia, rodzaj sepsy i czas rozpoczęcia leczenia. Niestety, sepsa jest chorobą poważną i w wielu przypadkach wiąże się z wysokim ryzykiem powikłań oraz śmierci.

Wczesne rozpoznanie i natychmiastowe podjęcie leczenia jest kluczowe w poprawie rokowania. Im szybciej rozpocznie się leczenie antybiotykami oraz dostarczanie pacjentowi płynów i tlenu, tym większa będzie szansa na powrót do zdrowia.

Najlepsze rokowanie mają osoby, u których sepsa została zdiagnozowana we wczesnym stadium i szybko rozpoczęto leczenie. W przypadku sepsy ciężkiej szansa na przeżycie zależy od wielu czynników, takich jak: wiek pacjenta, stan jego układu odpornościowego, obecność innych chorób i powikłań.

U osób, które przeżyły sepsę, proces rehabilitacji może trwać miesiące, a nawet lata. W niektórych przypadkach mogą pojawić się trwałe skutki, takie jak: uszkodzenia narządów, problemy z pamięcią i koncentracją, a także problemy emocjonalne.

Leczenie sepsy

Leczenie sepsy to proces złożony i wymagający jak najszybszej interwencji medycznej (u pacjentów w stanie ciężkim – natychmiastowej). Wczesne rozpoznanie choroby jest kluczowe dla szybkiego rozpoczęcia leczenia i minimalizacji ryzyka powikłań.

Podstawowym elementem leczenia posocznicy jest podanie antybiotyków, które zwalczają bakterie odpowiedzialne za chorobę. Lekarz dobierze odpowiednią terapię antybiotykową w zależności od rodzaju bakterii i stopnia zaawansowania choroby.

Pacjent z sepsą wymaga również regularnego monitorowania stanu zdrowia, w tym ciśnienia krwi, poziomu tlenku węgla we krwi i innych parametrów witalnych. W przypadku gdy sepsa jest w zaawansowanym stadium lub występują powikłania, pacjent może wymagać hospitalizacji i podania płynów, leków przeciwbólowych, a także leków usprawniających pracę narządów wewnętrznych.

W przypadku urosepsy, czyli sepsy wywołanej przez zakażenie układu moczowego, może być konieczna interwencja chirurgiczna, np. aby usunąć przeszkodę w drogach moczowych lub drenować pęcherz. Po zakończeniu leczenia pacjent może wymagać rehabilitacji w celu odzyskania sił i funkcji organizmu.