Cechy charakteru choleryka. Jak się z nim porozumieć?

Choleryk, sangwinik, melancholik i flegmatyk – skąd to się wzięło?

Choleryk, sangwinik, melancholik i flegmatyk to typy osobowości, które opisują temperament człowieka. Choleryk i sangwinik to typy, które mają cechy ekstrawertyków, a flegmatyk i melancholik są introwertyczni.

Teoria tego podziału została stworzona w starożytności przez Hipokratesa. U podstaw tzw. teorii humoralnej leży przekonanie o istnieniu czterech płynów ciała (humorów): krwi, żółci, śluzu (flegmy) i czarnej żółci. Pomimo tego, że w obliczu aktualnej wiedzy ta teoria wydaje nam się przedziwna, podział na typy osobowości i temperamentu wciąż funkcjonuje.

Choleryk – jak go rozpoznać?

Choleryków najprościej opisać jako osoby energiczne, porywcze i nieopanowane. Emocje, które okazują osoby o tym temperamencie, są bardzo często gwałtowne. Z uwagi na tę cechę ekstrawertyczny choleryk jest dosłownym przeciwieństwem introwertycznego flegmatyka. Podczas kiedy flegmatyk emanuje spokojem i łagodnością, choleryk to tykająca bomba. Gdy flegmatyk będzie się zastanawiał nad najkorzystniejszym rozwiązaniem, choleryk z pewnością zdąży już podjąć decyzję. Być może nawet niejedną.

Warto jednak pamiętać, że choleryk, oprócz swoich neurotycznych i skrajnych cech, ma również kilka zalet, które wynikają z jego ekstrawertyzmu. Nie bez przyczyny to właśnie cholerycy byli najważniejszymi bohaterami baśni.

Zalety choleryka? Czy to w ogóle możliwe?

Okazuje się, że tak. Choleryk ma bardzo barwną ekspresję, dzięki której potrafi dobrze odnaleźć się jako przywódca grupy. Potrafi również działać z większą od innych pewnością i szybkością. W razie wypadku drogowego to najprawdopodobniej właśnie choleryk pierwszy spośród gapiów ruszy ratować obcych sobie ludzi.

Porywczość choleryka przekłada się również na jego zadaniowość, która dla wielu pracodawców jest priorytetem. Jeżeli choleryk zapanuje nad swoim charakterem, może wykształcić w sobie niesamowitą elastyczność, dzięki której odnajdzie się na wielu stanowiskach.

Bardzo często cholerycy udzielają się również społecznie. Ich charakterystyczna żywiołowość sprawia, że potrafią zmobilizować tłumy. Swoją postawą nierzadko służą za wzór, uchodząc za wielkich bohaterów.

Osobowość choleryka również może przynosić wiele korzyści bliskim i nie tylko. Warto mieć jednak na uwadze, że aby choleryk emanował swoimi zaletami, powinien skupić się na intensywnej pracy nad sobą i jak największym ograniczeniu swoich wad, które w skrajnych przypadkach mogą doprowadzić do tragedii.

Na co cholerycy powinni uważać?

Cholerycy muszą bardzo uważać, aby nie zrazić do siebie bliskich. Mają niestety skłonności do popadania w ogromną złość. Zdarza się, że pod wpływem tak silnych emocji okazują oni nienawiść tym, którzy na nią nie zasługują. W skrajnych przypadkach mogą pojawić się nawet problemy z agresją. Jeżeli już doszło do takich sytuacji, niezbędna może okazać się pomoc psychoterapeuty. W przypadku wystąpienia agresji fizycznej tego typu pomoc jest wręcz konieczna.

Jeżeli jesteś cholerykiem, możesz rozważyć również warsztaty lub zajęcia psychoterapeutyczne, na których dowiesz się, jak radzić sobie ze złością. Skorzystasz na tym nie tylko Ty, lecz także Twoja rodzina.

Jak porozumieć się z cholerykiem?

Życie z cholerykiem, który nie dostrzega swojego problemu, to naprawdę ciężki kawałek chleba. Przede wszystkim należy pamiętać o tym, aby nie izolować się ze swoimi problemami. Wiele ofiar, które doświadczają toksycznych zachowań choleryka, wstydzi się do tego przyznać przed rodziną i przyjaciółmi. Warto pamiętać, że to, jak traktuje Cię choleryk, nie jest Twoją winą, a wynika z jego charakteru.

Równie ważne jest, aby być szczerym samym ze sobą. Jeżeli ktoś źle Cię traktuje, nie oszukuj się, że ta osoba zmieni się ot tak. Nie oczekuj również, że Twoja bezgraniczna miłość i oddanie sprawią, że charakter choleryka nagle złagodnieje. Owszem, zwłaszcza z wiekiem, temperament osoby cholerycznej może się zmniejszyć, jednak nie jest to reguła. Co więcej, jest to jedynie możliwość, a nie pewność, więc nie warto czekać.

Tym, co może Wam pomóc, jest psychoterapia. Możesz spróbować namówić do niej choleryka, pójść indywidualnie lub nawet możecie spróbować wspólnych spotkań z psychoterapeutą. Pamiętaj, że aby pomoc była skuteczna, konieczna jest szczerość oraz regularnie wizyty (najlepiej minimum raz w tygodniu).